<< Home Page | Rom. Ang. Index

Aesop's Fables: Romulus Anglicus

116. de mulo (p. 637 in Hervieux; Perry).

Mulus, cum vellet nubere, filiam Solis sibi sponsam expeciit, utpote qui de alto genere suum instituere intendebat coniugium; super hoc Solem sollicitare cepit. Cui ait Sol : Si genus et potenciam in sponsa requiris, ostendam tibi potenciorem me, Nubem scilicet, qui radios meos, ne mundo luceam, sepissime abscondit. Vadam, inquit Mulus, et eius expetam filiam, quia tu eius potenciam tibi preponis. Venit igitur ad Nubem expetens ab ea filiam suam. Cui Nubes respondit : Si genus et potenciam in sponsa requiris, ostendam tibi potenciorem me, Ventum scilicet, qui me dissipat et dividit in diversas celi plagas. Si ita est, ait Mulus, ipsius filie coniugium petam, quia potenciam ipsius esse predicas tantam. Venit ergo ad Ventum, dicens : Quia duobus forcior diceris, Sole videlicet et Nube, filiam tuam, utpote magnis ortam natalibus, sponsam expeto. Cui Ventus : Si vires pensas, Filiam Muri expete, quoniam ipse viribus me valide resistit, et impetus meos valida sustinet fortitudine. Vadam, ait Mulus, et quod hortaris faciam, maxime cum eius fortitudinem tam validam dicas. Venit ergo ad Murum dicens : Ventus, cuius filiam expecii, me misit ad te, vires tuas valides esse ostendens. Da igitur michi filiam tuam. Cui respondit Murus : Si alicuius potentis filiam requiris, ostendam tibi cui ego resistere non valeo. Mus, qui interioria mea rimatur assidue, qui, ubi fortissimus sum, me perfodit, et in summitate mea thalamos suos collocat, ipse est quem me iudico forciorem. Satis est hoc, inquit Mulus; sed filia ipsius neptis mea est, et intendebam aliunde parentelam contrahere, ut genus meum nobilitarem. Respondit Murus : Cui (sic pro Cum) ad diversos transieris, apciorem tibi nuptam quam filiam Muris numquam invenies, quia, si talem, que alcioris est generis, assumpseris, dum ipsa semper ad naturales tendit dignitates, tu in natura tua permanere contendes, et erit sine dubio inter vos gravis dissencio.
Moralitas. Sic fit de illis qui parem sibi nullum existimant : quando supra se ire contendunt, infra se corruunt, et, dum naturam suam fallere cupiunt, nolentes in eandem recidunt.