<< Home Page | Phryx Aesopus (Osius) Index

Phryx Aesopus (Osius, 1574)

260. LEO HOSPES HOMINIS, ET HOMO medicus hominis. (Perry 563)

VEnandi perhibent olim spectacula Romam
In circo clausis instituisse feris.
Corpore quae vasto, saevis quae viribus ibant,
Et quarum feritas plena furoris erat.
Unum praecipue plebs admirata leonem est,
Bellua prae reliquis ille tremenda fuit.
Impetus immanem quae vastaque membra probabant,
Atque trucem fremitu, terribilemque toris.
Cervicumque coma, quae fluctuat horrida visu,
Saevaque spectanti lumina terror erant.
Omnis in hunc oculos iam fixos turba tenebat,
Quod monstri speciem forma stupenda daret.
Servus ad hanc pugnam Dacade gente ferarum
Ducitur, Androdum nomine fama vocat.
Vidit ubi procul ille Leo stetit ocius, et ceu
Admirans hominem visus adesse fuit.
Cui velut agnoscens pede iam lentante propinquat,
Et ferus huic placido pectore gestus abest.
Quin imitante canes iam caudam more movebat,
Cum sese dominis insinuare solent.
Demulcere viri lingua quin crura, manusque
Sustinet, ille mori pene timore potest.
Haec solata ferae sed blandimenta pavore,
Spem misero vitae laeta redire iubent.
Iamque refert oculos ad spectandum ille Leonem,
Cui cessante metu vis animosa redit.
Iamque recognitio ceu mutua suadeat, ambos
Gratandi videas gaudia more sequi:
Clamorem populo res haec miranda movebat,
Quo concussa poli sidera celsa tremunt.
Caesar ut hoc illi tam saevum more Leonem,
Haud aliis solitum, parcere sponte videt:
Hoc accersito, sit quaenam causa requirit,
Cur ferus huic uni parceret ille Leo.
Tum servum narrasse ferunt miranda relatu,
Vel quibus ipse fidem teste Leone facit:
Africa quo populos proconsule terra regebat,
Hoc utebar hero forte minister, ait.
Dura fatigabant sub quo me verbera servum,
Haec erat assidue plurima ferre meum.
Haec fortuna fugam me non differre sinebat,
Eripui me, quae magna fuere, malis.
Tutus ut a domino tam saevo nempe laterem,
In deserta vagans me procul inde tuli.
Iamque specum rapide ferventi Sole petebam,
Me ratus hîc [Reg: hic] furtim posse latere fui.
Membra necante fame cupiens abrumpere vitam,
Si foret optati copia nulla cibi:
Venit ad hanc simul ille specum pede saucius una,
Debilis accepto vulnere forte Leo,
Qui gemitus edens, queribundique anxia ritu
Murmura, prae se fert triste dolentis opus.
Quo veniente mihi gelidos pavor occupat artus,
Ut folia, illa movet cum levis aura, tremunt.
Ille latere suo me mox ubi vidit in antro,
Imminet, et placide gestibus usus adest.
Iamque; pedem tollens, laesit acuta sibi stirps,
Et monstrans medicam me quasi poscit opem.
Haerentem laeso cui spinam calce revulsi,
Et saniem removens qui medicarer, eram.
Detersique metu iam nil obstante cruorem,
Praestitit has operas officiosa manus.
Estque levatus ope hac saevum sanante dolorem,
Auctor in has curas ingeniosus eram.
Inque meis posito manibus pede molliter artus,
Occupat huic dulci grata sopore quies.
Ex hoc tres una duo tempore viximus annos,
Communique cibo viximus, atque specu.
Nam venator ad haec quas attulit antra, ferarum
Membra Leo nobis semper opima dabat.
Quae rapido torrens ego sole, quod igne carerem,
Effeci sapidos hac ratione cibos.
Sed magis haec cum me non vita ferina iuvaret,
Exspatiante pedes inde Leone tuli.
Iamque viam tridui permensus ad agmina veni,
Agmina Romanae milite cincta manus.
Errantem capiunt haec me, dominoque remittunt,
Illo qui Romae tempore forsan erat.
Iusserat extremas his me dare sanguine poenas,
Dante feris illo dilaniandus eram.
Hunc quoque conicio captum tunc esse Leonem,
Cum iam deserui protinus ipse specum:
Gratia quo nobis haec compensante refertur,
Qui tulimus laeso sponte medentis opem.
Dixerat: ista movent omnen spectacula turbam,
Androdo veniam poscat ut illa dari.
Dimitti mire quem conspirantia vulgi,
Donarique illo vota Leone iubent.
Quo facto, tenui loro duxisse Leonem
Dicitur, huic ductu sustinet ille regi.
Iamque frequentantem donant hunc aere tabernas,
Et spargunt homines undique flore feram.
Hic (dixere) Leo est homini qui contigit hospes,
Hic illi medicum sponte professus homo.

*** The drawing does not fit the fable. ***
This looks like an illustration for Perry 706.